Przepisy dotyczące sposobu opieki i warunków utrzymania zwierząt gospodarskich

W dobie intensyfikacji produkcji zwierzęcej, która zakłada wzrost produkcyjności przy jak najmniejszym nakładzie finansowym, warunki utrzymania zwierząt gospodarskich stają się wyjątkowo istotnym tematem. Istnieją na szczęście przepisy prawne, które określają minimalne warunki, które pozwalają zachować akceptowalny poziom dobrostanu zwierząt. Co powinniśmy wiedzieć na ten temat? Odpowiadamy.

Opieka i warunki utrzymania zwierząt – przepisy prawne

Ogólne zasady utrzymania zwierząt opisuje ustawa o ochronie zwierząt. Natomiast regulacje prawne dotyczące opieki oraz warunków utrzymania zwierząt gospodarskich znajdują się w rozporządzeniach Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie minimalnych warunków utrzymywania gatunków zwierząt gospodarskich. Kwestię tę częściowo regulują również przepisy unijne.

Opieka prawna zwierząt gospodarskich

Domostwa utrzymujące zwierzęta gospodarskie, zobowiązane są do zapewnienia im właściwej opieki i warunków bytowania. Większość gatunków zwierząt wymaga minimum jednej kontroli w ciągu dnia, wykonywanej przez wykwalifikowanych opiekunów, znających ich potrzeby. Podczas sprawowania kontroli należy zwrócić uwagę na stan zdrowia zwierząt.

Zwierzęta powinny mieć zapewniony stały dostęp do wody, a także otrzymywać dwa razy dziennie paszę dostosowaną ilościowo i jakościowo do ich potrzeb. Ponadto, należy zadbać, aby zwierzęta karmione grupowo miały jednakowy dostęp do żywności, w celu zapobiegania aktom agresji. Wszystkie stwierdzone w tym obszarze nieprawidłowości powinny być natychmiastowo korygowane, aby nie pogarszać warunków bytu zwierząt.

Warunki utrzymania zwierząt gospodarskich

Osoby utrzymujące zwierzęta gospodarskie zobowiązane są również do zapewnienia im właściwych warunków bytowania. Normy prawne określają minimalną ilość powierzchni, jaką powinno mieć zwierzę dla zachowania swobody ruchów w zależności od gatunku, wieku, stanu fizjologicznego, a także systemu utrzymywania – w szczególności dotyczy to np. ilości karmideł i poideł, czy grzęd i gniazd u kur niosek. Należy pamiętać, że warunki hodowli zwierząt nie mogą wywoływać uszkodzeń i urazów ciała, a także powodować cierpienia. Dotyczy to przede wszystkim zwierząt przetrzymywanych na uwięzi.

Pomieszczenia oraz wykorzystywane sprzęty powinny być skonstruowane z bezpiecznych materiałów, które łatwo wyczyścić i zdezynfekować. Niektórym zwierzętom należy zapewnić twardą, równą i stabilną podłogę, która nie stwarza ryzyka poślizgnięcia się. U innych stosuje się utrzymanie na głębokiej ściółce bądź otwartych wybiegach. W przypadku podłogi szczelinowej obowiązują normy dostosowane do gatunku i wielkości zwierząt.

Regularne czyszczenie miejsca hodowli zwierząt również należy do obowiązków hodowcy. Dodatkowo na dobre samopoczucie zwierząt olbrzymi wpływ mają również warunki środowiskowe, parametry zależą od gatunku i wieku zwierzęcia – np. oseski świni utrzymywane są pod lampami promiennymi, tuczniki znoszą temperatury pokojowe, a bydło może być utrzymywane w jeszcze niższych temperaturach.

Najistotniejsze parametry środowiskowe:

  • temperatura w pomieszczeniach – zalecane 4-16 stopni Celsjusza,
  • wilgotność powietrza – zalecana 60-70%,
  • oświetlenie pomieszczeń – zalecane natężenie światła rzędu 20-30 lux,
  • stężenie szkodliwych gazów,
  • poziom zapylenia.

Niektóre gatunki zwierząt, takie jak brojlery lub nowo narodzone cielęta wymagają zapewnienia ściółki. Inne natomiast, takie jak świnie, wymagają materiałów wzbogacających otoczenie.

Przed wejściem do budynków, gdzie przetrzymywane są zwierzęta gospodarskie, należy również umieścić tabliczkę z napisem „Osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony”.

Zwierzęta chore lub ranne – postępowanie

Zwierzęta gospodarskie wyraźnie osłabione lub ranne wymagają zapewnienia natychmiastowej opieki oraz wizyty weterynaryjnej. Należy zadbać dla nich o czyste oraz suche legowisko, a w razie podejrzenia choroby zakaźnej, przygotować izolatkę. Lekarze weterynarii udzielający pomocy zwierzętom chorym powinni posiadać do tego stosowne kwalifikacje, a także postępować zgodnie z kodeksem etyki lekarskiej, nie zadając zwierzęciu niepotrzebnego bólu.